مدل شبکه

در شبکه های LAN (شبکه محلی) و WAN (شبکه گسترده)، اصطلاح “Open” می تواند به چند مفهوم مختلف اشاره داشته باشد:

1. Open Systems Interconnection (OSI) Model: مدل OSI یک مدل مرجع برای استانداردسازی پروتکل های ارتباطی در شبکه های کامپیوتری است. این مدل شامل ۷ لایه است که هر کدام وظایف خاصی در فرآیند ارتباطات شبکه ای دارند.

2. Open Network: شبکه های باز به شبکه هایی اشاره دارند که به روی دستگاه ها و کاربران مختلف باز هستند و می توانند به راحتی به آنها متصل شوند. این نوع شبکه ها معمولاً از پروتکل های استاندارد و باز استفاده می کنند که توسط سازمان های استانداردسازی تعریف شده اند.

3. Open Source Software: نرم افزارهای متن باز در شبکه های LAN و WAN به نرم افزارهایی اشاره دارند که کد منبع آنها برای عموم قابل دسترسی و تغییر است. این نرم افزارها معمولاً توسط جامعه ای از توسعه دهندگان نگهداری و بهبود می یابند.

Open Network به چه صورت کار می کند؟

شبکه های باز (Open Networks) به گونه ای طراحی شده اند که به دستگاه ها و کاربران مختلف اجازه می دهند به راحتی به آنها متصل شوند و از پروتکل های استاندارد و باز استفاده می کنند. این شبکه ها معمولاً از پروتکل های استانداردی مانند TCP/IP، HTTP و FTP استفاده می کنند که توسط سازمان های استانداردسازی تعریف شده اند.

نحوه کارکرد شبکه های باز:

1. پروتکل های استاندارد: شبکه های باز از پروتکل های استاندارد استفاده می کنند که به دستگاه ها و سیستم های مختلف اجازه می دهد به راحتی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این پروتکل ها شامل TCP/IP برای انتقال داده ها، HTTP برای دسترسی به وب و FTP برای انتقال فایل ها می باشند.

2. دسترسی عمومی: شبکه های باز به گونه ای طراحی شده اند که به کاربران مختلف اجازه می دهند به آنها متصل شوند. این شبکه ها معمولاً دارای نقاط دسترسی (Access Points) هستند که کاربران می توانند از طریق آنها به شبکه متصل شوند.

3. امنیت: با وجود اینکه شبکه های باز به روی دستگاه ها و کاربران مختلف باز هستند، اما از مکانیزم های امنیتی مختلفی مانند رمزنگاری و احراز هویت برای محافظت از داده ها و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز استفاده می کنند.

4. مقیاس پذیری: شبکه های باز به گونه ای طراحی شده اند که می توانند به راحتی گسترش یابند و تعداد زیادی از کاربران و دستگاه ها را پشتیبانی کنند.

مزایای استفاده از نرم افزارهای متن باز چیست؟

استفاده از نرم افزارهای متنباز (Open Source) مزایای زیادی دارد که می تواند برای کاربران و سازمان ها بسیار مفید باشد. در اینجا به برخی از مهم ترین مزایا اشاره می کنیم:

1. هزینه کمتر: نرم افزارهای متن باز معمولاً رایگان هستند یا هزینه کمتری نسبت به نرم افزارهای اختصاصی دارند، که می تواند به کاهش هزینه های سازمان ها کمک کند.

2. انعطاف پذیری و سفارشی سازی: با دسترسی به کد منبع، کاربران می توانند نرم افزار را بر اساس نیازهای خاص خود تغییر دهند و سفارشی سازی کنند.

3. امنیت بیشتر: با دسترسی عمومی به کد منبع، متخصصان امنیت می توانند به راحتی آسیب پذیری ها را شناسایی و برطرف کنند. این امر باعث افزایش امنیت نرم افزار می شود.

4. پشتیبانی از جامعه: نرم افزارهای متن باز معمولاً توسط جامعه ای از توسعه دهندگان و کاربران پشتیبانی می شوند که به بهبود و توسعه مداوم نرم افزار کمک می کنند.

5. شفافیت: با دسترسی به کد منبع، کاربران می توانند به راحتی عملکرد داخلی نرم افزار را بررسی کنند و از شفافیت بیشتری برخوردار شوند.

6. استقلال از تأمین کنندگان: استفاده از نرم افزارهای متن باز به کاربران اجازه می دهد تا از وابستگی به تأمین کنندگان خاص نرم افزارهای اختصاصی جلوگیری کنند.

مدل OSI (Open Systems Interconnection) یک مدل مرجع برای استانداردسازی پروتکل های ارتباطی در شبکه های کامپیوتری است. این مدل توسط سازمان بین المللی استانداردسازی (ISO) توسعه یافته و شامل ۷ لایه است که هر کدام وظایف خاصی در فرآیند ارتباطات شبکه ای دارند.

لایه های مدل OSI:

1. لایه فیزیکی (Physical Layer): این لایه مسئول انتقال بیت های خام از طریق رسانه های فیزیکی مانند کابل ها و فیبر نوری است. وظایف این لایه شامل تعریف مشخصات فیزیکی رسانه ها، نرخ انتقال داده ها، و سیگنال دهی است.

2. لایه پیوند داده (Data Link Layer): این لایه مسئول انتقال داده ها بین دو دستگاه متصل به یک رسانه فیزیکی مشترک است. وظایف این لایه شامل تشخیص و تصحیح خطاها، کنترل جریان داده ها، و آدرس دهی فیزیکی (MAC) است.

3. لایه شبکه (Network Layer): این لایه مسئول مسیریابی داده ها از طریق شبکه های مختلف است. وظایف این لایه شامل آدرس دهی منطقی (IP)، مسیریابی، و مدیریت ترافیک شبکه است.

4. لایه انتقال (Transport Layer): این لایه مسئول تضمین انتقال قابل اعتماد داده ها بین دو دستگاه است. وظایف این لایه شامل کنترل جریان، تشخیص و تصحیح خطاها، و تقسیم داده ها به بسته های کوچکتر است.

5. لایه جلسه (Session Layer): این لایه مسئول مدیریت جلسات ارتباطی بین دو دستگاه است. وظایف این لایه شامل ایجاد، مدیریت، و خاتمه جلسات ارتباطی است.

6. لایه نمایش (Presentation Layer): این لایه مسئول ترجمه داده ها بین فرمت های مختلف است. وظایف این لایه شامل رمزنگاری، فشرده سازی، و تبدیل داده ها به فرمت های قابل فهم برای لایه کاربرد است.

7. لایه کاربرد (Application Layer): این لایه نزدیکترین لایه به کاربر است و مسئول ارائه خدمات شبکه به برنامه های کاربردی است. وظایف این لایه شامل پروتکل های HTTP، FTP و SMTP است.

این مدل به مدیران شبکه کمک می کند تا فرآیندهای ارتباطی را به صورت ساختار یافته و قابل فهم تحلیل و مدیریت کنند.

|جدیدترین اخبار تکنولوژی و آموزش‌های کاربردی را در پرسه‌برد دنبال کنید.|